Manoeuvrerend tussen de paardendrollen in het centrum van Voorschoten komt de geur van zoete aardbeien en kersen je tegemoet. In drommen lopen mensen zaterdag over de markt met shirtjes, hoeden en andere parafernalia met een paard erop, maar ook met lekkernijen zoals oliebollen, verse friet en haring. Met de muziek van een draaiorgel op de achtergrond is de tweede dag van de Voorschotense paardendagen al in volle gang voordat je ook nog maar één paard gezien hebt.
De 17-jarige Jorieke Reeuwijk staat met haar vader Jan op de hoek van de paardenmarkt in het zonnetje een drankje te drinken. Ze heeft zelf al een paard, maar houdt haar ogen open voor een eventuele tweede. ‘We hebben tot nu toe nog niets gezien waar ik echt een wauw-gevoel bij krijg.’
Gaby uit Wateringen is handelaar en heeft 24 dieren mee om te verkopen. ‘Best veel’, lacht ze. ‘We hebben net een paard en een pony verkocht.’
Protest tegen dierenleed
Verderop houdt een groepje demonstranten namens Partij voor de Dieren een protest. Ze demonstreren tegen het leed dat volgens hen schuilgaat achter de Voorschotense Paardendagen en willen dat hiermee een halt toeroepen.
‘Op deze plek worden paarden verhandeld’, vertelt één van de ongeveer tien demonstranten die meedoen aan de protestactie. Hij heeft een bord in zijn handen met de leus ‘Dieren zijn geen vermaak’.
Slavernij
De actievoerder vergelijkt de paardenhandel, die zo’n honderd meter verderop plaatsvindt, met slavernij. ‘Vroeger verhandelden we mensen, dat vinden we nu niet meer normaal’, vertelt de man die uit persoonlijke overwegingen spreekt. ‘Waarom zou jij je dan wel met het leven van een paard mogen bemoeien? Je kunt niet met ze praten, maar wat geeft ons het recht om over hen te beslissen en over wat ze wel en niet mogen?’
‘Veel dieren zijn gedomesticeerd, dus die weten ook niet meer goed hoe ze aan eten kunnen komen zonder mensen. Maar dat betekent niet dat het oké is’, vervolgt hij zijn betoog.
‘Deze markt is gekoppeld aan een traditie waardoor het dierenwelzijn helemaal uit het oog is verloren. Mensen denken alleen: ‘Oh, wat leuk en mooi’ en hebben daar nostalgische gevoelens bij.’
‘Meer Voorschoten dan dit ga je niet krijgen’
Drie zussen op het terras zijn om de hoek op een boerderij geboren en kennen ‘iedereen’ op de Voorschotense Paardendagen. ‘Meer Voorschoten dan dit ga je niet krijgen’, roepen ze vrolijk. ‘Elk jaar ontmoeten wij elkaar hier met alle broers en zussen. En ook onze kinderen’, gaan ze verder.
‘We zien een hoop oude bekenden, als ze ons nog herkennen’, vertellen de zussen Hooymans uitgelaten over de Paardendagen die inderdaad een feest van herkenning blijken te zijn. Overal staan groepjes mensen die een praatje met elkaar maken, de hand schudden of drie zoenen uitwisselen.
Inmiddels zijn er nog meer mensen aangeschoven aan de tafel waar ondertussen een bakje bitterballen in het midden staat en de drie Voorschotense zussen zich inlezen op de verschillende paarden die meedoen aan de Kortebaandraverij. Eén van hen gaat voor Jori Boko, waar ze twee euro op inzet.
Maar wat maakt dat paard dan zo goed? ‘Het heeft al diverse keren goed gepresteerd en heeft een goede berijder’, zo begint ze haar opsomming. ‘Ik denk dat-ie het gewoon goed gaat doen.’ Toch wed de zus op meerdere paarden. En daar komen ook wat principes bij kijken. ‘Ik ga ook altijd voor een vrouw.’
Discussie op gang brengen
Maar wat vinden de zussen van het protest tegen het paardenleed een eindje verderop? ‘Verschrikkelijk, zo triest. De paarden worden echt heel goed verzorgt,’ zeggen ze alledrie.
Daar denkt de demonstrant anders over. Het naarste dat hij heeft gezien op de markt waar de dieren verhandeld worden, is het feit dat ze niet weg kunnen. ‘Ze staan vast, ze worden aangeraakt. Als ze hier niet zouden hoeven staan, zouden ze hier niet staan. Ze staan hier gedwongen’, legt hij uit. De actievoerder hoopt daarom met zijn aanwezigheid wat discussie op gang te brengen zodat mensen zich hier bewuster van worden.
‘De paarden zien er stuk voor stuk goed uit’
Op de vraag of er inderdaad een beetje gecommuniceerd wordt tussen de beide partijen antwoordt handelaar Gaby ontkennend. ‘Ik sta hier en zij staan daar, dus dat is een wereld van verschil’, zegt de vrouw uit Wateringen.
‘Ze staan daar prima en ik sta hier goed.’ Maar wat haar betreft mogen de demonstranten gerust een kijkje komen nemen. ‘De paarden zien er stuk voor stuk goed en weldoorvoed uit.’
Volgens de zussen op het terras krijgen alle dieren een ’triple A-verzorging’. Ze hebben wel wat onrustige paarden langs zien lopen, maar dat bleken hengsten te zijn.
‘Die zijn hartstikke hitsig, omdat er veel merries bij lopen’, grinnikt een van de drie. Een andere zus voegt lachend toe dat mannen hier ook heel onrustig rondlopen ‘met al die vrouwen’.
‘Braaf beessie’
‘Nou, nog een laatste knuffel’, zegt een moeder tegen haar dochtertje dat op slag verliefd is geworden op een klein paardje, nauwelijks groter dan zijzelf. Als troost kan ze na het afscheid direct door naar de kermis waar kinderen van haar leeftijd zich op het naastgelegen plein misselijk laten schudden in de Crazy Dance.
Een witgrijze Shetlandpony wordt na afloop van de markt met een touw ingeladen midden op de parkeerplaats in het centrum van het dorp. ‘Braaf beessie hoor!’, roept een collega-handelaar. ‘Net als zijn baas’, vervolgt de man terwijl hij lachend verder loopt.
Telefoon Redactie
071 - 5425160
