“Het is zo onwerkelijk. We hadden een broederlijke rivaliteit, maar Pim was in alles beter”, zegt Markus tussen zijn tranen door. Hij is een van de beste vrienden van Pim van Aalderen, die op 19 september om het leven komt na een aanrijding op de Lammenschansweg in Leiden. “Je kon geen betere vriend hebben”, vertelt hij tijdens de uitvaart.
Het is maandag enorm druk bij uitvaartcentrum Rhijnhof. Ongeveer achthonderd mensen komen hier bijeen om afscheid te nemen van Pim (17). “Pim was een verlegen en bescheiden jongen met het hart op de juiste plek. Ik had nooit gedacht zijn uitvaart mee te maken”, vertelt Sabine.
Zij is in groep 7 en 8 zijn juf. “Hij was in de klas een stille genieter, maar als het vertrouwen er was dan liet hij steeds meer van zichzelf zien. Hij had een goed gevoel voor humor en genoot van de grapjes van zijn vrienden.”
Verlies raakt ons in ons hart
En vrienden, die heeft Pim veel. Onder meer bij voetbalvereniging Meerburg, waar hij negen jaar voetbalde. “Het verlies raakt ons recht in het hart”, vertelt Henny namens de club. “Alles valt weg om je heen als je dit nieuws hoort. De stilte was op dat moment bijna voelbaar.”
Henny noemt het verlies onbegrijpelijk. “Het leven van Pim is oneerlijk geëindigd. Hij was hier en stille kracht, maar altijd zichzelf. Het voelde vreemd en wrang om afgelopen weekend weer te voetballen, maar we zijn voor elke wedstrijd een minuutje stil. Zo herinneren we Pim en hoe kostbaar het leven is.”
Het was zo onwerkelijk
Ook zijn goede vriend Markus vertelt over zijn herinneringen aan Pim. “We deden alles samen”, vertelt hij huilend. “Daarom is het zo onwerkelijk. Er was altijd een broederlijke rivaliteit tussen ons, maar Pim was in alles beter.” Vooral een trip naar Parijs zal hem altijd bijblijven. “Tot laat in de wereld zaten we dan te pesten, om overdag kilometers door de stad te lopen op zoek naar dat ene kebabzaakje, omdat voor de rest Parijs veel te duur voor ons was. We hebben hier zoveel gelachen. Je kon geen betere vriend als Pim hebben. Ik ga je missen, vriend.”
Beginnen aan Hogeschool van Utrecht
Na het behalen van zijn diploma deze zomer staat Pim op het punt te beginnen aan de Hogeschool van Utrecht. “Je had daar zoveel zin in”, vertelt zijn moeder. “Ik heb een trui van jou aangetrokken vandaag. Ik weet zeker dat je dit vreemd gevonden zou hebben.'”
“Ik ben dankbaar dat ik je heb gekend”, vertelt ze verder. “Een kind is geen bezit. Je bent van jezelf. Je bent een prachtige, slimme jongen. We gaan je nu loslaten. Je gaat nu alleen op reis naar een plek waar we elkaar weer tegenkomen. Weet dat we van je houden.”
Onwerkelijke tien dagen
De vader van Pim beschrijft hoe onwerkelijk de afgelopen tien dagen voor hen zijn geweest. “De politie belde aan. Ik dacht aan een buurtonderzoek, maar ze vroegen of wij de ouders van Pim zijn. Dan staat de wereld ineens stil.” Met de politie gaan de ouders naar de plek van het ongeluk. “Ze hebben met man en macht geprobeerd om hem te redden, maar hij was op slag dood. Ik heb daar nog de hand vastgehouden van Pim.”
“Tot vanmorgen konden we hem nog aanraken en zien. Maar nu zijn we zo machteloos, leeg en verdoofd. Het is zo oneerlijk dat je niet kon uitgroeien tot die slimme man die je was geworden”, vervolgt zijn vader. “We gaan je verschrikkelijk missen jongen.”
Telefoon Redactie
071 - 5425160
